W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie
i Szczebrzeszyn z tego słynie.
Wół go pyta:
„Panie chrząszczu,
po co pan tak brzęczy w gąszczu?”
„Jak to - po co? To jest praca,
każda praca się opłaca”.
„A cóż za to pan dostaje?”
 |
„Też pytanie! Wszystkie gaje, wszystkie trzciny po wsze czasy, łąki, pola oraz lasy, nawet rzeczki, nawet zdroje, wszystko to jest właśnie moje!” |
Wół pomyślał:
„Znakomicie,
Też rozpocznę takie życie”.
Wrócił do dom
i wesoło zaczął brzęczeć pod stodołą
po wolemu, tęgim basem.
A tu Maciek szedł tymczasem.
Jak nie wrzaśnie:
„Cóż to znaczy?
Czemu to się wół próżniaczy?!”
„Jak to? Czyż ja nic nie robię?
Przecież właśnie brzęczę sobie!”
„Ja ci tu pobrzęczę, wole,
dosyć tego! Jazda w pole!”
I dał taką mu robotę,
że się wół oblewał potem.
Po robocie pobiegł w gąszcze.
„Już ja to na chrząszczu pomszczę!”
Lecz nie zastał chrząszcza w trzcinie,
bo chrząszcz właśnie brzęczał w Pszczynie.
